بَلوچ راج ءِ گْوست چَہ مِھر ءُ دوستی ءِ کِسّھاں چَکار اِنت، اگاں گْوست ءِ بلوچانی مِھر ءُ دوستی، دِلیری ءُ مزن جگری، جنگ ءُ جَدلی کِسّہ ءُ داستان سرجَم نبشتہ بِہ بوتین اَنت گُڑا مرچی بلوچ ءَ را دِگہ دَریں راجانی کِسّہ ءُ داستان کہ ناول ءُ کتابی دروشم ءَ نبشتہ کنَگ بوتگ اَنت، وانگ ءِ ھِچ پکار نہ بوتگ اَت، پرچے کہ بلوچانی مِھر ءُ دوستی ءِ کِسّھانی وانَگ ءُ گْوش دارگ ءِ تَام ءُ لِزّتے دِگہ، دِریگتیں آ زمانگ ءَ انچیں نبشتہ کار بِہ بُوتین اَنت کہ آیاں اِے دُرستیں کِسّہ ءُ داستان نبشتہ بِہ کُرتین اَنت مرچی بلوچ راجدپتر ءِ تہ ءَ بلوچانی گْوست ءِ مزن مزنیں کارِست وَھد ءِ مُجانی تہ ءَ گار نہ بوتگ اِت اَنت۔
ھَیر من اینکسیں نبشتہ کارے وَ نہ آں کہ من گْوں زیبا ءُ ڈولداریں گالاں گْوست ءِ بلوچانی مِھر ءُ دوستی ءِ کِسّہ ءُ داستاناں گْوناپ بِہ دے آں۔ مَن ءَ اینکس سرپدی ھم نیست، بلے منی جُھد ھمیش اِنت کہ پِیر ءُ کماشانی جَبِین ءِ تہ ءَ سات اِتگیں کِسّہ ءُ داستان کہ آ دیم ءَ آرگ نہ بوتگ اَنت، آیاں نبشتانکی دروشم ءَ راج ءِ دیم ءَ بیار آں۔
جِیھند ءُ مَھگی ءِ کِسّہ من ءَ چَہ مِھمود ءِ (پَنام کامریڈ کہ آئی ءَ را مئے بازیں مردم کامریڈ ءِ نام ءَ توار دے اَنت) دَپ ءَ اِشکُرتگ۔ مَن لْوٹ آں کہ جِیھند ءُ مَھگی ءِ کِسّہ ءَ شُما ھم بہ وان اِت، اگاں کَمّی ءُ نِزوری یے بوت من پِھلی لْوٹ آں ءُ من ءَ سرپدی ھم دات کُرت کن اِت۔
اَنچُش گْوش اَنت کہ جِیھند بلوچ چَہ بلوچ راج ءِ ھْوت ٹَکّہ (کَبیلہ) سیادی دار اِیت، آ کیچ ءُ مَکران ءِ یک مالدار ءُ مزن نامیں مردمے بیت، آئی ءَ را مال ءُ دَلوت سَک باز بیت، ھِنگْول، بَسول، تاں کَنڈاسول، بیلہ ءُ لَاکَڑہ، جَھاؤ ءُ کولواہ (آواران) ءِ دَمَگ پیراندر ءُ اِے اِلاکَھاں آئی ءِ بَگّ ءُ رَمَگانی شِپانک ءُ شوانگ بہ اَنت۔
ءُ بانُک مَھگِی ساجدی ٹَکّہ چہ سیادی دار اِیت ءُ آ گْریشگ ءِ سردار ساکا ساجدی ءِ براس شَھسوار ساجدی ءِ جَنِک بیت۔ سردار ساکا ھان ساجدی ءِ لْوگبانُک ھدا بِہ زاں چِنچو بوتگ اَنت بلے آئی ءِ یک لْوگبانکے سُریتے بِیت ءُ ساکا ھان ساجدی ءِ چُک وتی ناکو زھگ مَھگی ءِ شْوکیں بالاد ءُ ھُماریں چَمّاں گِند اِیت آئی ءِ دِل پہ مَھگِی ءَ بَند بیت، آ روچ ءُ شَپ مَھگی ءِ یاتاں وتی زِند ءِ روچاں دِکہ دیان بیت۔
یک روچے ساکا ھان ساجِدی وتی چُک ءِ واست ءَ وتی براس شھسوار ساجدی ءِ کِرّ ءَ سانگ لْوٹ اِیت، بلے شَھسوار ساکا ھان ساجدی ءِ چُک ءَ پمیشکا زامات نہ کنت کہ آئی ءِ مات یک سُریتے بیت ءُ مَھگِی ءِ مات یک شَھزادگے بیت۔
بلے ساکا ھان ساجدی ءِ چُک مَھگی ءِ کبگِی ملگ ءُ رواجاں چَہ دل ءَ نہ بارت، آ مُدام مَھگی ءِ بابت ءَ جْیڑگ ءَ بیت، یک روچے آئی ءِ پِیریں بَلُّک آئی ءَ را سْوج دنت ءُ گْوش اِیت کہ تئی مات وَ یک سُریتے، ترا مَھگی ءَ اَنچش پہ ارزانی ءَ سانگ نہ کن اَنت، تو چْوش کن کہ جَنک ءَ وڑے نہ وڑے ءَ دَست ءَ سَک بہ کن، وَھدیکہ گپ ھَلک ءُ میتگاں شِنگ بیت، مَھگی بنّام بیت، آئی ءَ را دِگہ کَس سانگ نہ کنت گُڑا پد ءَ ترا الّم سانگ دے اَنت۔
یک روچے بِیت کہ گِس ءَ کَس ساڈی نہ بیت، مھلوک کُوچگ ءِ نیمگ ءَ بیت، مَھگی وَتی تَگِردوئیں کُلّ ءَ ایوک ءَ نِندوک بیت کہ آئی ءِ ناکوزھگ (سُریتیں مات ءِ چُک) دیم پہ مَھگِی ءِ نیمگ ءَ آیگ بیت، مَھگِی آئی ءِ نیّت ءَ سرپد بیت کہ مَرچی اِے مَرد پہ ھیری منی نیمگ ءَ آیگ ءَ نہ اِنت، گُڑا مَھگِی زُوت پاد کیت تگِردو ءِ تہ ءَ دِرتْکگْیں سگار ءَ (زھم) ءَ کَش اِیت، وَھدیکہ بچَک کُلّ ءَ پُتر اِیت ءُ اُرش کنگ ءَ دِلمانگ بیت، مَھگی زَھم ءَ شان اِیت، بَچک وَاتر تَچگ ءَ لَگ اِیت گُڑا زَھم گِس ءِ گِندَار (ھَما چْوٹیں دار کہ گِدان ءُ تَگِردوئیں کُلّ ءِ چْیر ءَ دے اَنت) ءَ لَگ اِیت ءُ شِتر اِیت ءُ بَچِکّ ءِ گُھلِنگ (Gasrtocnemius Muscle) ءَ لگ اِیت، بِچک تَچان بیت ءُ جِہ اِیت۔ وَھدیکہ شَپ بیت، مردم دیم پہ لْوگ ءَ کاینت، مَھگی وتی پِس ءَ را ھال دنت کہ منی ناکْوزھگ ءَ منی سَر ءَ اُرش کنگ ءِ جُھد کُرتگ بلے من زَھم کَش اِتگ ءُ آئی ءَ را جَتگ، زَھم ءَ آئی ءِ گُھْلِنگ لگ اِتگ ءُ آ جِستگ ءُ شُتگ۔
اِے وَیل ءَ پَد شَھسوار ساجدی گْوں وتی براس ساکا ھان ءَ دِلگران بیت کہ پرچے آئی ءِ چُک ءَ آئی ءَ را بلاھْیں بنّامی یے سَر ءَ دات۔ شَھسوار وتی زَھگ ءُ لْوگ ءِ ساماناں زُور اِیت چَہ گْریشگ ءَ لَڑ ءُ بَار بِیت دیم ءَ کْولواہ (آواران) ءِ دَمَگ پِیراندر ءَ جاھمِنند بیت، ھَمد ءَ مِیر ابدالکریم نامیں مردے ءِ باھْوٹ بیت۔
یک روچے جِیھند چَہ وتی کیچ ءَ در کیت دیم پہ کْولواہ (آواران) ءَ کیت، پِیراندر ءِ دَمگ ءَ آ دار اِیت کہ آپ دستے کن اِیں ءُ وتی ھَسپ ءَ چَہ کَنڈ ءَ آپ دے اِیں۔ جِیھند آپ دَستے ءَ بیت کہ ھَسپ ءِ لَگام یلہ بیت ءُ ھسپ تچَگ ءَ لگ اِیت، آ نیمگ ءَ مَھِگی گْوں وتی دَزگْوھاراں مَشک ءِ تہ ءَ آپ ئِے گْون بہ اَنت ءُ دیم پہ میتگ ءَ روَگ بہ اَنت، گُڑا جِیھند کُوکَار کنت، توار دنت کہ ”او جَنکّاں اِے ھسپ منی اِنت ایشی ءَ بِگر اِت، روَگ ءَ ئِے مَیل اِت“۔، مَھگی ءَ را مَشک گْوں آپاں سر ءَ بیت، ھَسپ ءَ دیمتری کنت ءُ ھسپ ءِ لگَام ءَ لگَت کنت، وھدے کہ ھَسپ ءِ لگام مَھگِی ءِ پاد ءِ چْیر ءَ لگَت بیت ھسپ چَنڈ وارت، کپ اِیت، مَھگِی ءِ دیم ءِ گُشان ھم چَہ دیم ءَ دُور کیت۔
جِیھند وَھدے کہ نزّیک ءَ کیت، مَھگِی ءِ پُرّیں بالاد، ماھْیں دیم، کُنڈیں بروان ءُ ھُماریں چمّاں گِند اِیت، جِیھند آئی ءِ اِشک ءَ گَنوک بیت، جِیھند اُمر ءَ مزن بیت، پِیری ءِ سِیمسراں بیت، بلے آ وَھدے مَھگی ءَ گِند اِیت، آئی ءِ پیریں دل جوانی چاڑے کار اِیت، آ دِل ءَ جْیڑ اِیت کہ چْونیں گْیشیں مال ءُ دلوَتے پَکار بہ بیت بلے من اِے جَنِک ءَ الّم سَانگ کن آں۔
جیھند ھمے میتگ ءِ کیت جُست کنت کہ پَھلوان ءُ بُرز بالادیں جَنک کئی اِنت؟ بازیں جُست ءُ پُستے ءَ پد آئی ءَ را ھال رس اِیت کہ اِے جَنِک شھسوار ساجدی ئیگ اِنت کہ آ چَہ گْریشگ ءَ لِڑ اتگ ءُ پیراندر ءَ اھتگ اَنت ءُ میر ابدالکریم ءِ باھْوٹ اَنت۔
جِیھند پہ سانگ لْوٹی ءَ کیت میر ابدالکریم ءِ کِرّ ءَ، گُڑا مِیر پَسّو دنت کہ مَھگی یک بْیش بھائیں جَنکے کہ آئی ءِ کیمت کسّے ءَ گْوں پُجّگ نہ بیت، آ انچش بہ گْوش ڈولدار ءُ انچُش بھادر اِنت کہ آئی ءِ کیمت ءَ کسّے ءَ ادا کُرت نہ کنت۔
جِیھند مِیر ءَ را پَسّو دنت ءُ گْوش اِیت کہ واجہ اگاں پہ کیمت بہ بیت گُڑا ھِنگول ءُ بسول ءُ کَنڈاسول، تاں لاکھڑا ءُ کولْواہ ءَ منی مال ءُ بَگ چَرگ ءَ اَنت، من یک شاھُوکارے آں۔
وَھدیکہ تو من ءَ گْوں مَھگِی ءَ سانگ بہ کن ئے، من ایوک ءَ چار سَد گُرانڈ پہ دُھلی ءُ چاپِیاں کُشیں ءُ کُربان کن اِیں کہ آ گْوشت ءَ بِہ ور اَنت ءُ چاپ بِہ جن اَنت، آ لب ءُ مال انگت جُتا اِنت، چِنچو لَب ءُ مال بِہ لْوٹ اِیت من پہ مھگِی ءِ بالاد ءَ ندر اِش کن اِیں۔
میر چار اِیت کہ جِیھند ھم یک شاھُوکار ءُ مالدریں مردے، گُڑا آ سانگ ءَ ٹاھْین اِیت۔ لھتیں روچ ءَ پد ءَ دُھل ءُ چاپ بیت، پسانی کُشگ بیت۔ وَھدے کہ نِکاہ ءِ شپ بیت۔
جِیھند ءَ وھدیکہ گْورگْیں کُل ءَ پُترین اَنت، وَھدیکہ مَھگی ءِ دیم ءِ گُشان ءَ دُور کن اَنت، جِیھند مَھگی ءِ ماھیں دروشم ءَ گِند اِیت، سَر ءِ بُرزی ءَ جھل ءَ کپ اِیت ءُ بْے ھوش بیت۔
آ دیم ءِ کُلّ ءَ مردم رو اَنت جِیھند ءِ مات ءَ را ھال دے اَنت، بیا کہ جِیھند کپتگ ءُ بْے ھْوش اِنت۔ جِیھند ءِ ماس اشتاپ اشتاپ ءَ کیت ءُ گْوش اِیت،
” او مَنی نوک جْوانیں دَپ کُوٹ،
ترا زاناں دُژمِناں کُرت سِھر ءُ مُوٹ“۔
ھمے ساھت ءَ مَھگی ءِ ماس جِیھند ءِ ماس ءَ را پسّو دنت ءُ گْوش اِیت کہ کَسّ ءَ نَہ کُرتگ سِھر ءُ مُوٹ، وتی جَنک ءَ را گْوش اِیت کہ جَنِکّو وتی دیم ءَ بہ بند ءُ اندیم کن،
جِیھند ءَ کَسّ ءَ سِھر ءُ مُوٹ نہ کرتگ، آئی ءَ مھِگی ءِ ماھْیں دیم ءَ آئی ءَ را بے ھْوش کُرتگ۔
جِیھند سُور ءَ چَہ پد مَھگی ءَ ھسپ ءَ سوار کنت دیم پہ کیچ ءُ مکُران ءَ رھادگ بیت۔
ھَلاس۔
Add comment