چو گوش ئے کہ آرا اے عادت چہ وتی لوگءَگون ات۔ نوں وھد ے کہ آشاه در بر جاهءَ وانگءَ ات ، کلاسانی گرگءَ ابید آئی گیشیں وھد لائبریریءَ گوستگ ات۔ آئی گوں وتی ھم سبکاں ھم نندگءُ پاد آیگ سگ کم ات۔ برے برے زانشی ءُ لبزانکی باوستانی تہ ءَ ھم بھرے زرتگ ات بلے سیاسی چستءُایرانی تہ ءَ سک کم۔ بس آئی وتی یک دنیاےات۔ آئی کِرّءَمیاں استمانی لبزانک ، راج دپتر،ھُب زانش ءُ دودمان ءِ با روا کتابانی کمی نہ ات۔
آئی وتی پکر ءُھیال ات انت۔ و تی وشی ءُ گم ات انت۔ ھو، برے برے گوں وتی یک ءُ دو ھم سبکاں هم نشتگ ءُ پاد اھتگ ات بلےچو آدگہ جنکانی پیم ءَوتی دل ءِ گپ ئِے چو ارزانیءَ در شان نہ کرتگ ات انت۔ گرانیءُ سنگینیءَ وتی مٹ وت ات۔
ھمے پیمءَ وھد گوزان ات ،روچ شپءُ شپ روچ بوان ات انت۔ شاه در برجاه ءِتہءَ چوشیں بدلی یے گندگءَ نیا تکگ ات کہ کسّے مار اِت بہ کنت۔ھما ھمروچی ئیں چست ءُایر ات انت۔ بلے کسّے وَ استگ ات کہ آئی باتن ءَ رژن ءُ مھرانی یک ماد نیں راھےءَ سرکش اتگ ات۔ آاگاں نشتگ ات، وانگ ءَات یا واب ءُآگاہ ات ۔چوگوش ئے ھما مادنیں راہءَ روان اتءُ نہ دیستیں ندار گانی بھرے جوڑ بو ان ات۔
چو بلکن ءَآئی گمان ءَ ھم نہ بوتگ ات کہ زندءِاے سپرءَ آگوں چوشیں نوکیں تجربتاں دو چار کپیت انت ۔۔۔ آئی ھمے سپر یک پیمے ءَبر جاہ ات۔ آرا یک اجبیں تاھیر ے ءُناتاھیریانی موسمے ءَچپ ءُ چاگرد کرتگ ات۔بلے آ اے راز ءَھم الم سرپد بوتگ ات کہ زردانی تاھیر ءِ راہ ءِ روگ پہ بنی آدم ءِ زندءَ یک وش بھتی یے ءُ اے پیم ءَآئی ھم وت ءَ یک وش بھتے لیک اتگ اتءُآئی نزءَ اے وش بھتی ھر ساھت ءُدمان گوں آئی گون ات۔۔۔
آروچ ھم اھتءُ رس ات کہ آ وتی ھمے نو کیں سپرءَرھارگ بوتگ ات،آسک وش ات چوگوش ئے آوتی مرادانی منزلءَ چمء وت گندگ ءَ ات۔ آئی کسانی،مھروانیں پِسّءُ ماس، گوھارءُبراس، اودءَ آئی لاڑو کی، جنت گونگیں ھندءُ جاہ، وھد وھد ءِسرءَگوں وتی دل د و ستیں کتاباں بندنءِ تیاب ءَنندگ، روچءِبُڈّگءُ رولھہءِساھت ءُ دمان،وانگءُ زانگانی دل تبیں موسم،وتی پجّار،شکّلیں تاوان،ءُ باندات ءِ گُمان،اے دُرھا چو تامرءِ ڈولءَآئی سساءِدیمءَ یک پہ یک گوُزان ات انت بلے پہ ساھتےءَھم آ تکانسرءُ ملور نہ بوت۔ بلکن آرا ”چی“ءِ گوشتن ھم یات آیگءَ ات کہ ”مردمانی واستا ملورءُ بژنیگ بوھگ نہ لوٹ ایت۔
پرچاکہ ادءَ کس پہ بُنُکی پشت نہ کپیت۔“ھمے ھاترا آئی لنٹانی سرءَ یک باپورءُ زند بکشوکیں بچکندگے ودی بوتگ ات۔ چو گوش ئے کہ زیبا ءُبے مٹیں یک جھانے پہ آئی وش اتک ءَ بے تاھیر ات۔ آ ھمے مارگ ءَ ات کہ وشیں روچ الّم ءَ کاینت ءُ تھاری گارءُ بیگواہ بنت،زندءِ گلباگیں کوہ ءُ کوچگ،شھرءُ میتگاں بلبل، چاھی کپوت ءُ شانتل گوں وتی وشیں کوکوءُ نالگاں بنی آدم ءِ سوب مندی ءِ جار ءَ جن انت۔
ایمن ءُ آجوئیں سمینءُ کوش ،مھلبیں نودانی ساچان بے تاھیریں دلاں تاھیردینت ءُ عاشقیں مریدانی یاتءَ شعر ءُ باگل ،سوت ءُ نازینک ءِ دیوان سمبھنت ءُشارل،ھانیءُ سمّلانی مھراں پہ پھر بند انت۔۔۔چاپءُ چوگان کن انت۔داز ،کھور،کوہ،ماتکوہءُ سنگرانی سلامیاں گرانءَآ گوں ھمے پیمیں ھیالءُ مارگاں وتی نشانگءُ نمیرانی ءِ جاہ ءِ ھدءُ ھبیلاں آھتگ ءُ رستگ ات۔چو گوش ئے آءُ آئی ھمدلءُ ھم ستکیں ھمراھانی زردانی مرادپیلہ بیگی ات انت۔چپءُ چاگرد ءُ کِرّءُ کشاں تھاریءُ بے تکءُ تواری ءَ وتی بانزل ھم پچ شانتگ ات انت بلے برے بینگانی وکگءُ برے لاری ءُپرپٹانی روگءُ آیگ ءِ تواراں بے تُک ءُتواریءَ را ھم پروش داتگ ات۔
ھمے سھت ءُ دمانانی تہءَ دیر نہ گوست کہ جھان جسکیں تراکانی تواراں مھلونک ءِ گوش کرّ کرت انتءُپُرمھرءُ آسودگیں ساہءُارواھاں کہ وتی راہ گیشینتگ ات انت؛رژنءُ ابرمءِ رنگانی بھر جوڑ بوت انتءُرندا اے ھبرھم دیم ءَ اھت کہ ایندگراں ابید شاہ دربرجاہ ءِمکتبی بانک قندیل ھم وتی جند ندر کتگ۔۔۔
Add comment