کتاب دژمنی۔ میجر مجید

کتاب ءَ کہ سوچ ئے کلم ءَ کہ پروش ئے

گلامی ءِ تَوک ءَ چِہ پیم ءَ لگوش ئے؟

بکشو ءِ علم ءُ زانت دژمنی دیر اِنت کہ زانگ بوتگ بلے مروچاں بکشو ءَ چَڑ کشّ اِتگ، مروچاں بکشو دیناں داسی وانگ ءُ زانگ ءُ علم ءُ زانت ءِ دژمنی ءَ کنگ ءَ اِنت، ھاسکر بکشو بلوچ ءَ چہ وانگ ءُ زانگ ءَ زبھر کنگ لوٹ اِیت۔ علم، زانت، وانگ ءُ زانگ ھریَک انسانے ءِ بُنُکّی ھکّاں چہ یکے، بلوچستان ءَ مروچاں وانگجاہ بکشو ءِ بوٹ والایانی چوکی ءُ سنگر جوڑ بوتگ اَنت، ھرجاگہ کہ وانگجاھے ھست آ بزاں بکشو ءِ پت ءُ پیرکی میراسے، ءُ یک کومے ءِ تباھی ءُ بربادی چہ وانگ ءُ زانگ ءَ زبھر دارگ اِنت۔ ءُ بکشو زانت کہ اگاں بلوچ بہ وان اِیت آ وتی گلامی ءَ سرپد بیت، آ زانت کہ من گلاماں، ءُ ھمے گلامی ءِ مارشت بلوچ ءِ آجوئی ءِ سوَب بہ بیت، میان استمانی ادارھانی لوٹ ءُ گرز اِنت کہ ھریَک چکے وتی ماتی زبان ءَ وانینگ بہ بیت، ماتی زبان وتی جاہ ءَ بلے بکشو بلوچ ءَ ھمے لشکری زبان بزاں اردو ءَ ھم وانگ ءَ نیل اِیت۔
علم دژمنی ھدا دژمنی اِنت، ءُ اے ملک بزاں بکشو وت ءَ اسلام ءِ ڈیکی گْوش اِیت !

انچش گْوش اَنت کہ وھدے اولی گَشت ءَ وحی مئے دُرّیں نبی ءِ سر ءَ کہ

نازل بیت گڑا اولی تران ئِے ھمے کت کہ:

*اِقرَا بِاسمِ ربک الّذی خَلَق*
بزاں بہ وان۔
گوں وانگ ءَ تو رب ءَ جاہ کارئے، تو وتی چاگرد ءَ زان ئے، انسانی ھُکوکاں زان ئے، بلے بیا کہ ھمے بکشو کہ وت ءَ اسلام ءِ مستریں ٹیکدار ھساب کنت، اے شومّ روچ ءَ چہ وانگ ءُ زانگ ءَ سک ترس اِیت۔
واجہ مراد ساھر گْوش اِیت:

*ناں علم ءِ شوک ناں کوم ءِ دوستی ناں سُدّ دنیا ءِ*

*چوشیں بے جوھر ءُ جاندُزّ ءُ سُستیں نوجوان ءَ سوچ*

ورنا ھوش کن کہ بکشو تئی اِلم ءُ زانت، وانگ ءُ زانگ ءِ ھم دژمن اِنت۔

ملا فاضل گْوش اِیت:
*پادا او ورنا مَست ءُ بے ساریں*
*آتکگ اَنت تئی دْراھی دیر کتگ باریں*
*سرین وتی بستگ رینگے ڈولداریں*
*چو ھمل ءُ بیبگر کوچ زرکاریں*

ملا فاضل گوش اِیت کہ سر ءَ ھوش کن کہ جد ءُ جھد ءِ وھد ھمیش اِنت دیر مکن تو پشت کپ ئے،
ءُ مروچاں بکشو ءَ کتابانی چاپ ءُ شنگ کنگ ءِ سر ءَ ھم مکن جتگ! بکشو ءِ چریکّ ءُ چلوپگ کار کتاباں چار اَنت ءُ بکشو ءَ ھمے نبشتانکانی بارہ ءَ سرپدی دینت ءُ وتی ماجُب ءَ گیش کن اَنت، مروچاں بکشو ءَ کتابجاھاں کتابانی بھا ءُ برد ءِ سر ءَ ھم مکن جتگ۔

بکشو ءُ بکشو ءِ چلوپگ کار گرد اَنت کتابانی دکاناں چار اَنت ءُ پٹ ءُ پول کن اَنت کہ کجا شریں کتابے ایر اِنت کہ شنگ بیتگ ءُ چوشیں گپے بہ بیت کہ ما بکشو ءَ ھال بدئین ءُ وتی مُز ءُ پگار ءَ گیش بکنیں۔ رھم علی مری گْوش اِیت کہ:
وروکانی سَلا یک اِنت
چڑوئیں پیشّو ءِ ٹک اِنت
ھمک ڈونڈ ءَ دپ اِش سک اِنت
گریباں زُلم ءُ ناھک اِنت۔

گْوستگیں روچاں ما دیست کہ بکشو ءَ کتابانی بھا ءُ برد ءُ نیادی ءِ جاہ ءَ بیڑ برتگ اَت ءُ بازیں کتابے ماں زمزیلاں بستگ اَت ءُ زِندان ءَ چگل داتگ اَت! اولی رند اِنت کہ کتاب ماں زمزیلاں بستگ ءُ پاھو دیگ بیتگ، انسانی راجدپتر ءِ اے اولی عجوبہ اِنت۔ بلے بلوچ ءِ تب ءُ فلسفہ دگرے، بلوچ کواس ءُ زانتکار ءَ بلوچ ءَ را وانگ ءُ زانگ ءِ وسیت کتگ، اد ءَ بچار کہ ملا فاضل چے گْوش اِیت:
*بیا اِت منی شاھی مھزبیں راجاں*
*یات کن اِت منی گُڈیگیں وسایتاں*
*کشّ اِت کھن ءَ ءُ کِش اِت نخیلاتاں*
*بہ وان اِت علم ءَ ءُ زیر اِت کراماتاں*

اے بلوچ کواس ءُ زانتکار ءِ گُڈی وسیت اِنت گوں وتی شاھی مھزبیں راج ءَ، داں چینچک ءَ اِلم ءَ کُشت کن ئے، چینچک ءَ داں تو زانت ءَ داشت کن ئے، داں چینچک ءَ تو وانگ ءُ زانگ ءِ دیم ءَ ڈنگر جت کن ئے؟

بلوچی وانگ ءُ زانگ دیمروی بکنات
ءُ دژمن سرنگون بات