گُشان۔ یاسمین سناء

اے کسہ یک۔۔۔۔ئیگ انت۔وھدے من جیڑ ات کہ من آئی ءِ کسہءَ نبشتہ کناں،اول و من بے چاڑ بوتاں کہ من آئی ءِ کسہءَ چون نبشتہ کرت کناں؟ اے وڑیں کسہ آنی گشگ پہ جنکے ءَ شر نہ انت بلے پدا من جیڑ اِت کہ اگاں من نبشتہ ءِ مہ کناں گڑا کئے کنت۔

پمیشکہ شپ ءِ ساھت یک ءَ، وھدے اے کسہ ءِ بابت ءَ من جیڑ اِت ،من شال ءِ کہریں زمستان بے ھال کرت ،موبائل زرت نوٹ پیڈ پچ کرت ءُ نبشتہ کنگ ءَ لگ اتاں۔

من آ یونیورسٹی ءَ دیستگ ات۔شوکیں مردمے ات بلے من آئی ءِ اے کارے بابت ءَ ھچ سرپد نہ اتاں ۔من ھما وھد ءَ سرپد بوتاں وھدے اولی رند ءَ آئی ءَ باز زر گون ات ءُ من ءَ ھما روچ ءَ گشت ئےِ کہ بیا مروچی پارٹی کناں۔ وھدے من جست کرت کہ اینکس زر کجا چے آورتگ گڑا آئی ءَ گپ اینگو آنگو کرت ءُ من ءَ نہ گشت ئے گوں۔

پدا من وھدے چہ یونیورسٹی ءَ گِس ءَ آتکاں من جیڑت کہ چونیں کاریں کہ اے کنگ ءَ انتے کہ اینکس زر ئےِ بہ رستگ۔ نوں منی مجگ ءَ وڑ وڑیں گپ آھگءَ ات۔ برے من آئی ءَ کُشِندگ ئےِ جوڑ کرت ءُ برے پہ دیمیں مردمے بلے من ھچ بر آ وڑ جیڑِت نہ کرت۔ یک شریں مردمے چوں آ وڑ کرت کنت۔من باز جیڑِت بلے پدا من وت ءَ جست کرت کہ اگاں آ چیزیں کنگ ءَ اِنت ھم، آئی زاتی زندگی انت ،من ءَ چے کار ۔بلے دومی ساھت ءَ پدا ھمے پگر ءَ من ءَ بے تاھیر کرت ءُ من موبائل چست کرت، آئی ءَ جست کرت کہ تو اینکس زر کجا چے آورتگ۔بلے آئی ھچ نہ گشت۔

من ءَ سک بد آتک ءُ نوں گیش شک بوھگ ءَ ات۔ من ءَ وتی سرا ھم بد آھگ ءَ ات کہ من چونیں مردمے ھمراہ بوتگاں ۔باریں چینچو وھد انت کہ اے کار ءَ کنگ ءَ اِنت۔ باریں مردماں منی بابت ءَ چے جیڑِتگ۔ پمیشکہ یونیورسٹی ءَ ھرکس کہ من ءَ گوں آئی ءَ گندیت دیم ءَ ترینیت۔ من وت ءَ میاریگ کنگ ءَ ات انت ءُ چہ پیسر ءَ گیش آئی ءِ سر ءَ بد آیگ ءَ لگ اِت ۔منی شپے نیم اے کسہ ءَ بُرت بلے من گشت ھرچی بہ بیت ،من باندءَ جست ئے کناں ءُ اے کسہ ءَ آسر کناں ۔

من دومی روچ ءَ پدا یونیورسٹی ءَ شتاں۔ھر کجا شوھاز کرت ۔آئی ءِ بابت ءَ جست کرت بلے درستاں گشت ما نہ دیستگ۔منی مجگ گرم گپت۔من آئی ءِ نمبر جت نمبر بند ات ۔من گیش زھرا بوتاں ۔ نہ یونیورسٹی ءَ کلاس گپت کرت ناکہ کسے ءَ گوں گپ تران ۔ بس ڈیپارٹمنٹ ءَ ڈن بینچ ءِ سرءَ تھنا نشتاں۔ ھمے میان ءَ منی کلاس میٹے آتک ءُ من ءَ گشت ئے کہ بیا رواں کینٹین ءَ چیزے وراں۔من آئی ءَ بے نہ کرت ءُ آئی ءَ زھر ءَ زھر گشت کہ من ءَ ورگی بیت من وت رواں۔ آئی ءَ ھچ نہ گشت ءُ شت۔

من پدا آئی ءِ نمبر جت بلے آئی ءِ نمبر بند ات۔سے روچ گوست بلے آئی ءِ ھچ گواہ نیست ات ۔من جیڑ ات بلکیں مزنیں آفر ءِ رستگ ئے پمیشکہ گندگ نہ بیت۔بلے من ھرچینکس کہ گیش جیڑت ھمینکس گیش آئی ءِ سر ءَ بد اتک۔یک روچے من وتی کوٹی ءَ نشتگ اتاں ءُ ھمیشی بابت ءَ جیڑگ ءَ اتاں۔سک زھر آتک ۔من پاد اتکاں آئی ءِ داتگیں درستیں سوگات بوچی ڈبا ءَ کرت انت ءُ دور دات انت ۔پدا آئی ءِ نمبر کور کرت۔ بلے انگت من آئی ءِ بابت ءَ جیڑگ ءَ ات انت کہ آ کجا انت،گوں کہ انت ،چے کنگ ءَ انت۔منی شپ روچ ھمے ھیالاں گوں گوزگ ءَ ات انت بلے آ ھچ جاہ ءَ گندگ نہ بوت ءُ کسہ ھم ھلاس بوھگ ءَ نہ ات گڑا من جیڑ ات من چے بہ کناں۔

من پدا نوٹ پیڈ پچ کرت ءُ آئی ءَ یونیورسٹی ءَ آورت۔

من انچو کہ آ دیست من دیم پہ دیم کُرت۔”ترا لج نہ کنت،تو اے وڑیں کار کنے؟ من تی گوں ھمراہ داری کرتگ ءُ تو اینکسیں بلاھیں گپے من ءَ چہ چیر داتگ ۔ مردم چے جیڑ انت منی بابت ءَ کہ من چونیں مردمے آں۔گوں چونیں مردمے ءَ ھمراہ ںوتگاں۔ آ ھاموش ات ھچ گشگ ءَ نہ ات ءُ ھمے ھاموشی ءِ سر ءَ من ءَ گیش بد آیگ ءَ ات۔من وتی دنتان درشت انت ءُ آئی ءَ گشت، نوں کار کرتگ بہ گش۔ کنگ ءَ ترا لج ئےِ نہ کرت نوں گُشگ ءَ لج کنت۔آ ھاموش ات ،من وھد چار ات یک ءُ نیم ات ءُ آئی ءِ جند ھچ جاگہ نیست ات۔من موبائل بند کرت ءُ وپتاں